قسط
**
برای این قسط
عمر نیامده ات را به گرو گذاشته ای
و جانِ دوستان و
ریشِ همسایگانت را
برای این قسط
سال های آینده را
چون« آهوانی ناگرفته1 » بخشیده ای
قسط می بارد
مثلِ آبشاری سنگ تراش
مثل کاغذ پاره هایی که استخوانت را
سُمباده می زند
قسط می بارد
وتورّق تقویم
راه فراغت را قرق می کند
دندانه های ارّة قسط
برتنۀ درختی که
تویی
رضا افضلی
1380