پسرم بنشین تا کمی سخن بگوییم( رضا افضلی )

پسرم بنشین تا کمی سخن بگوییم

**
پسرم!
بنشین
تا کمی سخن بگوییم:
تو گذشتة من
و من آیندة توام
هردو به هم نگاه می کنیم
و آه می کشیم
تو به قلّه ای بالا می روی
که من از آن پایین آمده ام
شگفتا که
با این همه دوری
به هم نزدیکیم
تو آینة جوانی من
ومن چشم انداز پیری تو ام
عصای من!
تجربه های مرا عصای خود کن
مگذار پرتگاهی
نخاع ارتباط تو را
با زندگی قطع کند

فرزندم !
همیشه بالای کوه مردی است
و پایین کوه، کودکی
که پدر خویش را صدا می زند

رضا افضلی

15/9/81