درآن جایی که خلوت مالِ زن هاست( رضا افضلی )

مکرّر می کند آخ و اوفینا

**

درآن جایی که خلوت مالِ زن هاست
مجالِ شادی و فریاد و غوغاست

چو آید حرف های محرمانه
«نرینه» رانده می گردد زخانه

فضا را پُرکند امواجِ خنده
مثال رَفرفِ صدها پرنده

زنی با عشوه ها، رقصان و دف زن
به گِردِ او زنان ،خندان و کف زن

بخواند زن سرود «خاله رورو»
به حالِِ خم شدن،برخاستن،دو

جلو آورده با «بالِش» شکم را
نشان داده چوآبستن ورم را

نهد با جیغ، روی پنجه، پاها
بخواند شعرِ «رورو» با اداها:

خدایا از فشارِ درد مردم
بلانسبت چه .ُه بود این که خوردم

مکرّر می کند آخ و اوفینا
جماعت کف زند گرمِ تماشا1

//اگر بوی خوش از دیگی روان است//

اگر بوی خوش از دیگی روان است
کمی زان، روزیِ همسایگان است

محبّت ها، قرینِ سادگی هاست
به رسمِ «کاسة همسادگی» هاست

به وقتِ ظهر بینی سایه ای را
که کوبد خانة همسایه ای را

بگوید،چون دهد ظرف غذارا
نباشد این غذا، قابل شمارا

سرِ بُشقاب و کاسه گه قدح ها
گرفته جِلوة قوسِ قُزَح ها

بُوَداز بس که شادی بخش و خوشبو
بینگیزد زِ هر کودک هیاهو

1- خاله رورو

به نقل از منظومة بلندمنتشر نشدة

(مشهدی های قدیمی)

سرودة در سال ۱۳۷۷

رضا افضلی